HILLERY RUMNIT GEEFT LIEFDE
VOOR GRIZZLIES DOOR AAN JEUGD
De liefde voor softbal is haar met de paplepel ingegoten. Haar ouders namen Hillery Rumnit als klein kind al mee naar honk- en softbalvereniging Grizzlies, die toen nog Birds heette. Ook nu ze niet meer speelt, zet ze zich met hart en ziel in voor haar club. ‘Mijn ouders hadden een voorbeeldfunctie, dus het was logisch dat ik er ook inrolde.’
Vertel eens wat over de Grizzlies
‘Vorig jaar ging Birds samen met Extra Innings. De nieuwe vereniging heet Grizzlies. We hebben een plek in het Van Tuyllpark. Het speelseizoen loopt van april tot en met oktober met een stop in de zomervakantie. Van oktober tot en met april hebben we een winterstop. We geven dan wel clinics en trainingen in de zaal. Honk- en softbal zijn zomersporten, dus met slecht weer spelen we niet. Je kunt zo’n beetje op elke leeftijd meedoen. Het jongste spelende lid is 5 jaar en het oudste lid is ongeveer 60 jaar.’
Hoe lang heb je voor de club gespeeld?
‘Ik ben begonnen toen ik 5 jaar was en ik heb gespeeld tot ik 32 was, met een pauze van mijn 19e tot mijn 21e jaar. Toen ik 20 was, ben ik de Peanuts gaan trainen. Zo noemden we toen de kinderen tussen 5 en 8 jaar. In 2006 heb ik het team Dames 4 van mijn moeder overgenomen die dat door ziekte zelf niet meer kon doen. Gelukkig doet ze het sinds dit jaar weer zelf. In 2008 ben ik de aspiranten van 12 tot en met 15 jaar gaan trainen.
In het algemeen spelen meisjes en vrouwen softbal en de jongens en heren honkbal, hoewel er uitzonderingen zijn. Mannen vanaf 18 jaar kunnen ook softbal spelen. Kinderen tot en met 10 jaar spelen beebal, een eenvoudige versie van de andere twee sporten.’
Wat motiveert je?
‘De verbinding met anderen, met de mensen op het veld. Sinds kort ben ik geen trainer en coach meer, maar een niet-spelend lid. Ik ben bijvoorbeeld de ‘club-speaker’, zorg voor onze social media samen met het mediateam en organiseer het jaarlijkse zomerfeest.
De motivatie is vooral dat ik alles wat ik in mijn jeugd heb mogen ontvangen wil doorgeven aan onze jongeren.
'De club is altijd een veilige haven voor me geweest en dat wil ik de jeugd meegeven.’
Waarom hebben jullie nieuwe vrijwilligers nodig?
‘We hebben altijd vrijwilligers nodig, zeker een vaste kern. Bijvoorbeeld trainers en coaches, maar ook mensen die commissies opzetten om de vereniging draaiend te houden. We kunnen mensen gebruiken die een uurtje in de week klusjes doen, bijvoorbeeld dingen repareren op het veld. Of iemand die in de kantine helpt tijdens de trainingen en wedstrijden. We noemen ze geen vrijwilligers maar helden. Zonder deze helden kan de vereniging niet bestaan.’
Waar moeten de nieuwe vrijwilligers op zijn minst aan voldoen?
‘Dat is voor iedereen anders. Een trainer moet meer weten van het spel dan iemand die achter de bar staat. Nieuwe vrijwilligers kunnen een coach- of trainerscursus volgen. Iedereen kan iets extra’s of eigens geven aan onze vereniging en we hopen dat die mensen zich aanmelden.’
Wat levert het jou op?
‘Voldoening en energie. Het heeft me veel mooie vriendschappen opgeleverd en ik ga er na al die jaren nog steeds meer veel plezier naar toe.’
Meer informatie
Meer informatie is te vinden op www.grizzlies-zoetermeer.nl. U kunt vragen mailen naar [email protected]
Dollen met dieren
dollen met dieren Bas Horvath hoefde niet lang na te denken toen hij besloot vrijwilligerswerk te gaan doen: hij wilde in het dierenasiel werken. ‘Ik ben gek op alle dieren. Zelfs een vlieg binnen haal ik weg met een glas en een papiertje om het buiten vrij te laten.’ Al snel vond hij een plek in het Dierentehuis Zoetermeer aan de Kelvinstraat.Bas (59) werkt al veertig jaar bij de Landelijke Politie, eenheid Den Haag. In zijn werk heeft hij al van alles gedaan, variërend van meldkamer en wijkagent tot motoragent. Momenteel is hij uit de straatdienst en houdt hij zich voornamelijk bezig met klachtenbehandeling van burgers. Een jaar geleden ging hij korter werken en kreeg hij tijd voor nieuwe dingen. Op Facebook zag hij een vacature in het dierenasiel.KlikHij begon daar met het schoonmaken van de kennels. Al snel had hij een klik met de wat oudere hond Ares, een kruising tussen een boxer en een retriever. Die zat al lange tijd in het asiel, eerst in Rijswijk en daarna in Zoetermeer. Honden zijn gek op rennen, zwemmen en spelen in de natuur. Daarom ging Bas Ares uitlaten. Dat werd al snel meerdere malen per week.‘Even een uurtje na het werk lekker met Ares lopen. Buiten zijn en zien hoe de hond geniet van het zwemmen en rennen buiten, daar geniet ik zelf ook van. Ook leer ik veel over zijn gedrag. Die informatie geef ik door aan het team van het asiel dat een nieuw huis voor de hond zoekt. Ik wandelde met hem door het Stadshart en ontdekte dat Ares goed opgevoed en sociaal is’, aldus Bas. ‘Ik werkte volop mee om hem aan een goed adres te helpen. Ik liet zelfs een hesje voor hem maken met daarop “Ik zoek een baasje”. Zo liep ik met hem door de stad en dat riep veel reacties op.’Nieuw baasjeKatten vinden sneller een nieuw baasje dan een hond. Gelukkig kwam er ook iemand voor Ares, zeven maanden nadat Bas met hem was gaan wandelen. Het was de vrouw van een collega van hem die Ares aan haar man wilde geven. Afscheid‘Het allerleukste van dit vrijwilligerswerk is om de gang van het asiel binnen te lopen en dan met veel enthousiasme en geluid begroet te worden door de honden. Ze weten dat je voor hen komt.' 'Het geeft zoveel plezier als je ze dan buiten door het dolle heen ziet rennen en spelen ' Skip Carousel Vorige12Volgende Toch is er ook een andere kant. Bas: ‘Je gunt alle honden graag zo’n uitje, maar ik kan ze niet allemaal meenemen. Tegenwoordig ga ik verschillende keren per week met drie honden wandelen, steeds een ander. Afscheid nemen, zoals bij Ares, is lastig. Dat heb ik bewust niet gedaan toen zijn nieuwe baasjes hem kwamen halen. Het is de kunst om jezelf niet teveel te hechten aan een dier in het asiel.’Inmiddels wandelt Bas met James, een kruising tussen een labrador en een pitbull.‘James is een aanhankelijke, gevoelige èn sterke jongen, die een baas nodig heeft die tijd voor hem heeft en sterk genoeg is om hem aan te kunnen.’JongerenIn het dierentehuis werken veel jongeren. Dat zijn jongeren met een afstand tot de arbeidsmarkt en jongeren die een opleiding in de dierenverzorging doen. Onlangs liep een van hen mee met Bas voor zijn stage.‘Dat maakt het asiel een extra leuke omgeving om als vrijwilliger te werken. De begeleiding is prima. Ook zijn er alle mogelijkheden om cursussen te doen. Zo wil ik zelf binnenkort een cursus ‘Omgaan met gedrag van honden’ gaan doen. In de koffieruimte is het altijd een gezellige boel. We kletsen dan even bij met elkaar. Daar lopen ook een paar katten die hun oude dag daar mogen blijven doorbrengen en dat niet in een kooitje hoeven te doen. En een keer per jaar is er een vrijwilligersfeestje, dit jaar hadden we een barbecue in juni.’Bas besluit: ‘Ik ben blij dat we in een land leven waarin we waardig met onze dieren omgaan. Kom eens kijken als je een paar uurtjes per week te besteden hebt. Er zijn veel handen nodig.’InformatieBent u geïnteresseerd? Kijk dan eens op www.dierentehuiszoetermeer.nlHet dierentehuis is telefonisch bereikbaar via nummer 079-3425290. Mailen kan ook naar [email protected] Dierentehuis Zoetermeer, Kelvinstraat 57, is op werkdagen geopend van 13.30 tot 16.30 uur en op zaterdag van 11.00 tot 16.00 uur.
Lees het verhaal