Jongeren steuntje in de rug geven
Jezelf staande houden kan voor sommige jongeren een hele klus zijn. Iedereen – thuis, op school of op je vriendenclub – wil wat van je. Huiswerk maken, afspraken nakomen en je dag goed indelen lukt niet altijd, ook al zijn ze van goede wil. Sommige jongeren kunnen wel een steuntje in de rug gebruiken bij deze zaken. Een vrijwilliger van Jong Perspectief kan ze verder helpen.
Ron Caster (67 jaar) is een bevlogen vrijwilliger, die sinds twee jaar mentor is bij Jong Perspectief en inmiddels twee jongeren heeft begeleid.
‘Als mentor ondersteunen we jongeren van rond de 13 jaar bij de overgang van de basisschool naar de middelbare school. We helpen hen vooral met het structuur leren aanbrengen. Denk aan het plannen en organiseren van het huiswerk. Ook het overhoren bij naderende toetsen is er onderdeel van.’
Een keer per week is Ron zo’n anderhalf uur op de school van de jongeren die hij begeleidt. Overigens kan ook thuis bij de leerlingen worden afgesproken, maar soms heeft de school als plek de voorkeur van het koppel. De begeleiding gebeurt doorgaans voor een periode van ruim een jaar.
Scholen leiden jongeren voor wie een mentortraject gewenst is door naar Jong Perspectief. Daar kijken ze naar de juiste match. De projectleider van Jong Perspectief regelt een gesprek tussen ouders, leerling en potentiële mentor. Als de klik er is, maken ze een overeenkomst voor de begeleidingsperiode.
Verantwoordelijkheid
Vanaf de start van het mentortraject werkt Ron aan zaken waar hij zelf in gelooft: discipline, respect, en ruimte.
‘Als we een afspraak hebben gemaakt, dan stuur ik de dag ervoor een appje, zoals: dinsdag om half 3 is ons mentoruurtje op school. Ik benadruk daarmee meteen de gezamenlijke verantwoordelijkheid. Het gebeurt wel eens dat de jongere niet komt opdagen. Dan app ik direct om te herinneren aan onze afspraak. Na een eerste reactie laat ik het er even bij. Een volgende keer ga ik er wel nog kort even over in gesprek. Het is mooi om te zien wat er gebeurt als je dit met de kracht van de herhaling volhoudt. En dat ze dan uiteindelijk zelf, als ze een keer niet kunnen, tijdig zeggen dat een afspraak niet gaat lukken en ik dan bijvoorbeeld hun weekrooster getoond krijg.’
‘Waarom moet ik eigenlijk leren?’,
Maatwerk
Maatwerk bieden en ruimte geven zijn belangrijk in dit vrijwilligerswerk. Het kan gebeuren dat de motivatie bij jongeren wegzakt. Of dat ze ineens vragen stellen bij het waarom van de gekozen begeleiding.
Ron: ‘Als zo’n jongere ineens aan je vraagt: ‘Waarom moet ik eigenlijk leren?’, word ik ook even geconfronteerd met wat hen bezig houdt. Daar praat ik dan over met ze. In dit geval benadruk ik dat je moet leren hoe je het beste kunt leren en dat je daar je leven lang wat aan hebt. En natuurlijk zijn ze ook wel eens vermoeid als ze na school het mentoruurtje hebben en merk ik dat ze inzakken. Dan begin ik een praatje en stel wat vragen. Ik probeer het vooral luchtig te houden.’
Soms missen de jongeren wat basiskennis, zoals niet weten wat bijvoorbeeld een hectare of een are zijn. Ron wordt daar niet moedeloos van. Hij ziet namelijk ook de andere kant, dat er dingen geleerd worden die best moeilijk zijn voor velen. Bijvoorbeeld rondom burgerschap en de Provinciale Staten. Bij hem gaat kwaliteit in ieder geval boven kwantiteit: ‘Ik heb liever dat ze bij een toets 8 van de 15 vragen goed en dat werkelijk begrepen hebben, dan dat ze alle antwoorden goed scoren door het simpelweg vluchtig in hun hoofd te stampen.’
Trots
Ron wordt vooral blij als hij een appje van zijn leerling krijgt met de uitslag van een behaalde toets. Ook is hij trots als hij ziet dat er iets gedaan wordt met de gesprekken die ze gevoerd hebben. Dat kan zijn op het vlak van meer discipline tonen, maar ook bijvoorbeeld in een bewuste keuze die ze maken. Bijvoorbeeld om een bepaald vak als wiskunde te laten vallen als dat niet nodig is voor het beroep dat de jongere heeft gekozen.
Voor Ron is het duidelijk wat dit vrijwilligerswerk zo boeiend maakt: ‘Mijn kennis en communicatieve vaardigheden kan ik inzetten om hen verder te helpen. En nog belangrijker: niet alleen heb jij iets aan te bieden, maar je krijgt ook iets terug via de creativiteit van jongeren. Daar leer je zelf ook weer van.’
Binnen Jong Perspectief maken trainingen en intervisies onderdeel uit van de begeleiding van vrijwilligers. Ook zijn er jaarlijks diverse activiteiten voor de vrijwilligers met hun maatje of leerling.
Meer informatie
Wilt u meer weten? Kijk dan eens op www.jongperspectief.nl
De dierenambulance
Kopje onder bij de dierenambulance Een kat onder de motorkap, gedumpte poesjes en een verdwaalde pauw. Medewerkers van de Dierenambulance komen van alles tegen als ze aan het werk zijn. Ed Helsloot (69) kan erover meepraten. Hij moet soms echt slimme oplossingen bedenken om dieren te redden.Toen Ed stopte met zijn werk als machinist bij de Nederlands Spoorwegen zocht hij bezigheden voor overdag. Zijn dochter attendeerde hem op vacatures bij de Dierenambulance. Die is er om dieren in nood te helpen. Dat kan gaan om gewonde, zieke en gevonden wilde en gezelschapsdieren. De organisatie, die bestaat op basis van donaties, beschikt over een meldkamer, een hospitaal en acht ambulances.MeldingenEd werd eerst ingewerkt. Daarna begon hij als ambulancerijder, voorzien van een mobiel met meldapp en de nodige vangmiddelen voor dieren. De planningscollega’s verdelen de dagen in drie tijdsblokken. Ed koos voor een vaste dienst: iedere dinsdag van 10.30 uur tot 19.30 uur.Hij begint met het ophalen van de ambulance en geeft de meldkamer door welke auto hij meeneemt. Vervolgens kijkt hij op de app in de mobiele telefoon welke meldingen er binnen zijn en bepaalt waar hij eerst naartoe gaat.‘Een doodgereden dier kan niet meer gered worden, maar een dier dat vastzit in een klem nog wel. Dat gaat voor’, aldus Ed. ‘De grootste drukte is in de maanden van de jonge vogels, van maart tot augustus.’OplossingPer situatie geldt hetzelfde protocol. Ed licht toe: ‘Eerst goed kijken wat het dier doet en of dat normaal gedrag is of niet. Pas daarna kan je een oplossing bedenken. Zo had ik onlangs een melding over een zwaan die te ver van het water af rondliep in een parkje. Ik keek ter plekke hoe hij zich gedroeg en hij leek goed benaderbaar. Daardoor was de oplossing relatief eenvoudig: ik dreef hem een beetje op naar wat bosjes waar ik hem zelf goed kon oppakken. Met onze ‘zwanentas’ kon ik hem in de sloot terugzetten. Altijd mooi om dan weer te zien wat dat met een dier doet. In de app vermeld ik als afronding wat er met het dier gebeurd is. Zo is het voor alle collega’s duidelijk wat er per melding gebeurt en hoe het afgehandeld is.’‘Omdat je dit werk alleen doet, heb je creativiteit nodig bij het vinden van oplossingen. Bijvoorbeeld bij een kauw die vastzat in de pijp van een open haard. Daarvoor bedacht ik dat ik de klep zou moeten demonteren om ruimte te creëren voor de vogel om eruit te kunnen. Door rustig nog eens te kijken, zag ik dat als de klep wat schuin zou staan ik er nog nèt met mijn hand achter zou kunnen. Zo kon ik de kauw toch pakken en buiten vrij laten.’ ‘De betrokkenheid van mensen bij dieren' Skip Carousel Vorige12Volgende All active requests EendjesAl die inventiviteit levert soms ook gekke situaties op. Zo is Ed een keer aan de slag geweest bij een vaart in Delft om een kluwen van tien jonge eendjes te vangen, waarvan de moeder doodgereden was op straat.‘Vanaf de kant probeerde ik ze met het schepnet naar een inham onder het eerste bruggetje te drijven. Omdat er ook een grote wilgenboom met overhangende takken langs de kant stond, moest ik nogal vooroverbuigen. Het leek te lukken om ze naar de inham te krijgen. Ik had ze bijna zover en boog nog een stukje verder over de takken heen en toen …. ging ik zelf compleet kopje onder! Ben lopend door het water de eendjes gaan pakken met het net. Stinkend van de modder leverde ik ze af bij de vogelopvang. En ben meteen naar huis gegaan voor droge kleren.’MooiHet mooie van dit vrijwilligerswerk? Daar hoeft Ed niet lang over na te denken: ‘De betrokkenheid van mensen bij dieren. Een gewond dier brengt het mooiste van mensen naar boven. Dat maakt dat ik melders altijd aanbied erbij te zijn als het dier weer vrijgelaten wordt.’En natuurlijk brengt dit werk ook lastige momenten. Bijvoorbeeld als de aanblik van een zwaargewond dier emoties oproept, maar het moment toch een snel besluit van je vraagt.‘Bovenal is het prachtig werk waarin je het verschil kunt maken voor een dier. De organisatie zorgt voor de nodige voorzieningen, cursussen, begeleiding èn ontspannend contact met andere vrijwilligers. Zelf ga ik binnenkort de uitdaging aan om in een cursus te leren omgaan met agressieve honden. De maandelijkse vrijwilligers borrel vind ik altijd gezellig.’De dierenambulance werkt in Zoetermeer, Den Haag, Rijswijk en Pijnacker-Nootdorp. Vrijwilligers zijn nog nodig. Op de website is veel informatie te vinden: www.dierenambulancedenhaag.nl
Lees het verhaal