“Ik wilde mezelf nuttig maken”
Vrijwilligerswerk is leuk en divers en iedereen kan het doen. Je kunt zo aan de slag. In het groen, een buurtcentrum of bij andere mensen thuis. Vrijwilligerswerk is er in vele vormen. Het is er voor jong en oud, voor mensen met een theoretische of een praktische opleiding en voor mensen met veel of weinig vrije tijd.
Het platform Zoetermeer voor Elkaar voert de komende maanden een campagne om inwoners van Zoetermeer te laten zien hoe gevarieerd vrijwilligerswerk is. Anderen helpen maakt niet alleen die ander blij, je wordt er zelf ook beter van. Je doet werkervaring op, ontmoet nieuwe mensen en leert nieuwe dingen.
Zes Zoetermeerders staan op de posters van de campagne. Ze vertellen graag waarom ze vrijwilligerswerk zijn gaan doen.
Michele Pronk (28)
“Ik heb een opleiding dierenverzorging MBO gevolgd, maar daar kon ik helaas geen werk in vinden. Ik zat thuis en vond het moeilijk om iets te gaan ondernemen. Via via kwam ik bijna vijf jaar geleden bij Piëzo terecht. Daar heb ik samen met anderen onderzocht wat ik leuk vind. Ik wilde graag iets met kinderen doen en dat kon bij de scouting John McCormick. Daar geef ik leiding aan de Bevers. Dat is een groep kinderen van 5 tot 7 jaar. Ik doe dat samen met anderen. Het is altijd teamwerk. Ik vind het leuk om activiteiten te bedenken en samen met de Bevers uit te voeren. Bij mooi weer gaan we naar buiten en ontdekken we dingen. We zetten speurtochten uit, leren de kinderen van alles over de natuur, schilderen samen of doen spelletjes. Bij slecht weer blijven we binnen en gaan we knutselen of wat anders leuks doen. Deze leeftijdsgroep kan zich goed binnen en buiten vermaken.
Ik volg nu ook een traject bij de gemeente om aan betaald werk te komen, daarom heb ik nu minder tijd voor Piëzo. Dankzij het vrijwilligerswerk heb ik ook zelf ontwikkelingstappen gemaakt en meer vertrouwen in mezelf gekregen. En blijf ik actief in de maatschappij.”
Theo Zon (74)
"Vóór mijn pensioen was ik muziekdocent. Ik had een eigen muziekschool en gaf les op verschillende scholen. Op een gegeven moment deed ik het op de automatische piloot, dus vond ik het tijd om te stoppen. Nu werk ik als vrijwilliger op basisscholen met kinderen die wat extra begeleiding nodig hebben. Deze kinderen komen van over de hele wereld en hun ouders spreken vaak geen Nederlands. Ik help de kinderen met onder meer lezen, rekenen, aardrijkskunde, maar ook met klokkijken. Rekenen doe ik het liefst met ze. Ik heb op internet gezocht naar de rekenmethodes van tegenwoordig (een stuk omslachtiger dan vroeger). De onderwijzers selecteren de kinderen die begeleiding nodig hebben en geven taken op. Samen met de kinderen kijk ik dan waar ze tegenaan lopen en help ze vervolgens één op één. Het leuke hieraan is de waardering die je van de kinderen krijgt en de terugkoppeling van de onderwijzers, die zien dat de kinderen vorderingen maken. Je hebt voor dit werk wel veel geduld nodig. Ik had van mezelf niet verwacht dat ik dat heb. Als ik op school kom, hangen de kinderen om m'n nek, ze willen allemaal meester Theo gedag zeggen. "
Odette Livramento (49)
“Ik ben 24 jaar geleden afgekeurd. Dankzij het vrijwilligerswerk kom ik de deur uit en zit ik niet de hele dag tussen vier muren. Ik werk drie dagen per week bij Piëzo in Palenstein. Daar zit ik achter de balie en ik werk mee aan de wijklunch. Samen met andere vrijwilligers koken we eten en serveren een lunch aan wijkbewoners. Ook geef ik twee keer in de week zwemles aan kinderen van 8 jaar. Ik heb ruim twintig jaar in mijn eigen wereldje gezeten: ik heb voor mijn kinderen gezorgd en was met mijn ziekte bezig. Ik had het gevoel dat de wereld aan mij voorbijging. Nu maak ik weer deel uit van de maatschappij. Ik kom bij Piëzo heel verschillende mensen tegen, onder wie ook lotgenoten. Dat is heel prettig. Ik heb geleerd om beter op mezelf te letten en dingen uit handen te geven, al is dat soms moeilijk. Nee zeggen vond ik moeilijk. Ik kan iedereen aanraden vrijwilligerswerk te gaan doen, zeker als je aan het vereenzamen bent. Je leert dat je er wel toe doet.”
Cees Senten (74)
“Ik heb managementfuncties in de zorg, welzijn en het onderwijs gehad. Negen jaar geleden ben ik met pensioen gegaan en toen ben ik door een vriendin geïntroduceerd bij Piëzo. Zij gaf daar ook les. Ik had geen zin om thuis achter de geraniums te gaan zitten, ik wilde me nuttig maken. Voor corona gaf ik les aan groepen van zo’n vijftien mensen, nu aan zo’n zes mensen tegelijk. Het interactieve van groepslessen spreekt me aan. De deelnemers komen uit alle landen, ze hebben al wel een kleine woordenschat. Ik probeer ze uit te dagen om in het Nederlands antwoord te geven. We gebruiken veel plaatjes en werken ook met herhalingen. Ik laat ze liedjes horen en geef de uitgeschreven tekst waarin enkele woorden zijn weggelaten. Veel mensen vinden grammatica belangrijk, maar ze moeten zich eerst kunnen uitdrukken. Daarna komt de rest wel.
Mijn groepen bestaan uit veel nationaliteiten, die met elkaar in het Nederlands praten. Het leuke is dat bijvoorbeeld iemand uit Peru praat met iemand uit Bosnië, dat is toch bijzonder? Er komen ook jongere mensen van begin twintig naar de taallessen. Ze proberen hier hun weg te vinden. Sommigen willen bijvoorbeeld graag een Mbo-opleiding gaan doen.”
Sahar Soliman (49)
‘’In Egypte heb ik twee jaar als bedrijfssecretaresse gewerkt en daarna ben ik in Nederland terecht gekomen voor mijn partner. Inmiddels woon ik al 26 jaar met veel plezier in Zoetermeer. Ik ben vanaf de start bij de stichting Piëzo betrokken en heb daar verschillende functies uitgevoerd zoals energieconsulente, vertaler, kinderoppas, organiseren activiteiten basisscholen, coördinator nieuwe vrijwilligers en kookmaatje. Ik hou ervan om andere mensen te helpen, want dit maakt mij gelukkig. Het belang van vrijwilligerswerk is voor mij dat je andere mensen ontmoet en in contact komt met andere culturen en religies. Je wordt sterker van het delen van je ervaringen met anderen. Het maakt niet uit wie je bent: kom uit je huis en ga jezelf vinden tussen anderen. Laat niemand je tegenhouden om je dromen te bereiken. Je studie en vrijwilligerswerk maken jou als mens sterk en je kan jezelf ontwikkelen. Ik wil daarom de gemeente Zoetermeer en de directrice van Stichting Piëzo bedanken. Het is mijn droom om een baan in het ziekenhuis te krijgen en daarom volg ik nu een opleiding tot servicemedewerker zorg en welzijn.”
Lorens Keip (69)
“Twee jaar geleden ben ik met pensioen gegaan. Ik leidde ons familiebedrijf, een brillenglazenfabriek in Amsterdam. Mijn zoon heeft het van me overgenomen. In het Streekblad las ik toen dat Piëzo taalvrijwilligers zocht om les te geven aan mensen die nog geen of nauwelijks Nederlands spreken. Ik heb me daar meteen voor opgegeven. Ik vind lesgeven leuk en ik houd van taal. Bovendien vind ik het belangrijk dat mensen die de taal niet goed spreken en daardoor in problemen kunnen komen worden opgevangen. Mijn vrouw komt uit Amerika en ik heb gezien hoe moeilijk het is om in een vreemd land te komen waarvan je de taal niet spreekt.
Ik geef les aan beginners in gevarieerde groepen: de deelnemers komen bijvoorbeeld uit Irak, Jemen, Iran, Eritrea, Syrië, Polen, Afghanistan of Kongo. De lessen gaan niet alleen over Nederlandse grammatica, maar ook over praktische zaken in de samenleving. Wat betekent bijvoorbeeld ‘boodschappen doen’? Dan maak ik lesmateriaal van supermarkt folders. Het mooiste is als er spontaan een discussie op gang komt en de deelnemers genoeg zelfvertrouwen hebben opgebouwd om in de nieuwe taal mee te discussiëren. Veel oefenen, veel spreken en dan komt het correct vervoegen van de werkwoorden tenslotte vanzelf. ”